Uosam sati i nekoliko minuta ugasila su se svjetla zadarskog kazališta, a na pozornici je krenula izvedba bezvremenske Sofoklove drame “Antigona”.
Kazališna predstava, u režiji Vinka Radovčića, miješala je suvremene aspekte društva, sa “starim”, patrijahalnim tonovima. Problemi današnjeg društva i stanja u državi uklopili su se u predstavu na suptilan i artističan način. Kostimografija je bila veoma upadljiva i šokantna te se izvrsno uklopila u dramatičnu tematiku. Njezin se simbolizam krio u svakom dijelu predstave, od Zbora koji je bio odjeven u vojnike s licima prebojanim istom šminkom kako se ne bi razlikovali, do likova poput Kreonta odjevenog u crninu s distinktivnim detaljima koji nam omogućavaju da ga prepoznamo.
Cijela glumačka postava bila je izvrsno uigrana, a najdramatičniji lik bio je veličanstveni Polinik, kojeg je glumio Matej Mitraković, koji i u smrti ima veliki utjecaj i kontrolu nad cijelom pričom, toliko da je u jednom trenutku zaustavlja te preokreće smisao predstave. Drama nam je prikazala i sukob između Antigone i Izmene čime je predstavljeno još uvijek prisutno stanje u društvu - muška idolizacija “pokorne žene” te konstantno krivljenje žrtve zbog njezine šutnje. Prikazan nam je i sam Kreont koji prekasno shvaća da nije bog te da ga spol i status u društvu neće spasiti od Hada.
Dramatičnost predstave pospješili su neobični i neočekivani rekviziti, umjetni pištolji, koji su reprezentirali preokret u priči te su nas iz originala uvodili u Žižekovu viziju “Antigone”...
Drago mi je što sam došla tu večer podržati prijateljicu koja je bila dio dinamičnog i moćnog Zbora jer sam mogla vidjeti ovo remek-djelo. Nadam se da ću pogledati još mnogo ovakvih fenomenalnih drama u našem kazalištu.
